‘Whiskey Decanter’ จากกล่องความทรงจำของแม่

ไม่ทราบว่าลูกอยากรู้ประวัติ ‘ของโบราณในบ้าน’ หรือไม่ แต่ด้วยอาชีพ ‘นักการทูต’ ของแม่ แม่จึงกลายเป็น ‘นักสะสม’ ไปโดยไม่รู้ตัวกระมัง

.

แม่ไม่เคยได้ใช้เวลาอยู่บ้านมากนักเมื่อครั้งลูกทั้งสองยังเด็ก ไม่เคยเล่าให้ฟังว่า ของแต่ละชิ้นที่ตนได้มามีความเป็นมาอย่างไร

.

ตอนนี้พอต้องย้ายบ้านเป็นครั้งสุดท้าย แม่จึงต้องเก็บของสะสมลงกล่องแห่งความทรงจำ แม่ก็คิดว่าอยากเล่าเรื่องราวของเก่าเหล่านี้ให้ลูกฟัง

.

เหยือกใบนี้ใช้ใส่วิสกี้หรือเรียกว่า ‘Whiskey Decanter’ เก็บรักษาไว้จนมีอายุได้ 70 กว่าปีแล้ว แม่ได้มาจากคุณยาย (แม่ของแม่) ซึ่งยายเล่าว่า ได้รับเป็นของขวัญเมื่อครั้งแต่งงาน พร้อมกับขันเงินอีกหนึ่งใบเมื่อราวๆ กลางปีพ.ศ. 2490

.

คุณยายถูกใจเหยือกใบนี้อย่างยิ่งแต่ไม่ถนัดการดื่มสุราจึงใช้เป็นเหยือกน้ำ ใส่น้ำตลอดเวลา

.

จำได้ว่า ตอนแม่เด็กๆ สมัยหลังสงครามโลกครั้งที่สองนั้น อย่าว่าแต่ตู้เย็นเลย แม้แต่น้ำแข็งก็ยังหายากอยู่ ดังนั้นเวลาคุณยายรับแขกก็จะเตรียมเหยือกใบนี้ไว้เสริฟน้ำ คุณยายจะใส่น้ำยาอุทัย(หากจำไม่ผิด คือน้ำยาอุทัยหมอมี) ลอยดอกมะลิสดที่ปลูกเองสองสามดอก แค่เวลามองก็สดชื่นคลายร้อนได้ ใช่สิแม่ยังได้เห็นและทันได้ดื่มน้ำด้วยนะ

.

ส่วนขันเงินลายเทพนมที่มาพร้อมเหยือกใบนี้ ตอนนี้แม่หาไม่พบ ไม่ทราบว่าตนเอาไปเก็บไว้ที่ไหน จำได้ว่าคุณยายเล่าให้ฟังว่าด้วยความซื่อของคุณยาย หลังวันแต่งงานยายก็เตรียมทำความสะอาดเพื่อนำขันเงินใบนี้ไปคืนคนที่ให้ของขวัญมา เพราะเขาใช้ขันใส่ข้าวตอกดอกไม้พร้อมเงินมาให้

.

ตอนที่ผู้ให้ท่านรู้ท่านหัวเราะและตอบว่า ‘ให้ทั้งของในขันและขันด้วย’ ยายเล่าไว้เช่นนั้น

.

กลับมาย้อนนึกดู แม่คงเก็บข้าวของที่เป็นความทรงจำในอดีตเหล่านี้ไว้ เพื่อได้มีโอกาสเล่าให้ลูกฟังได้นี่เอง

.

- เพ็ญสุรีย์ / diplomat.mom